We zijn opgestart vanuit de Drie koningenschool. Dhr. J. Close besloot om samen met dhr. Hans van Bokhoven een nieuwe VSO LOM voor Eindhoven op te richten. Tot die tijd was er alleen de VSO LOM van dhr. Ponsioen. Zo werd er op een nieuwe locatie in de Hendrik Staetslaan de Antoon Schellens school opgericht genoemd naar de eerste voorvechter voor LOM-onderwijs in Eindhoven. 

We starten met dhr. Hans van Bokhoven als directeur, dhr. Wil Verhagen teruggehaald omdat hij na de Drie Koningenschool in Veldhoven was gaan werken bij het Sondervick College waar hij Engels gaf. En ik, Fred Bleijs, beginnend leerkracht, studerende daarnaast voor de acte Wiskunde. We werden ondersteund door mevr. Fuykschot, psycholoog. Het eerste jaar waren de groepen 9, 8 en 8 leerlingen groot. ‘S morgens werd er met de actualiteiten gestart. Hans nam alle leerlingen en doorliep het nieuws aan de hand van de krant. Daarna namen we alle drie onze eigen klas. We gaven alle vakken zelf met natuurlijk onze eigen specialiteiten waarbij er van klas gewisseld werd. Op de receptie hadden we ondersteuning van Ayce, die tevens nog werkzaam was op de Driekoningen school. In de pauzes werd er gevoetbald waar wij als docenten natuurlijk ook aan mee deden. Dit gaf een geweldige saamhorigheid. De pauzetijd werd daarbij nogal eens uit het oog verloren maar dit werd door de inzet van de leerlingen daarna weer ingehaald. Het waren mooie jaren wat we vooral merkten omdat de leerlingen wanneer ze van de Antoon Schellenscollege af waren vol trots kwamen vertellen hoe het hun verging op de vervolgschool en dan werd er weer terug gekeken op hun verblijfstijd op onze school. We hadden in deze beginperiode ook mooie voorvallen. Één van de leerlingen verliet op een keertje in een boze bui het lokaal om zich in ruimte naast het lokaal op te sluiten door alle tafels en stoelen voor de deur te plaatsen. Dit alles waarschijnlijk met de gedachte dat hij niet meer bereikbaar was. We hebben hem af laten koelen maar de deur ging naar buiten open dus… Deze leerling is dhr. Hans van Bokhoven ook nog van de camping opgehaald omdat hij niet in de gaten had dat hij een eindexamen had op dat moment. We deden in de eerste jaren extraneus examens wat inhield dat de leerlingen gewoon het Centraal Schriftelijk Eindexamen deden en daarnaast een mondeling moesten afleggen. Later gingen we een samenwerkingsverband aan met scholen in Eindhoven zodat onze leerlingen eenzelfde examenjaar hadden als de reguliere leerling.

Na het eerste jaar was er al meteen uitbreiding en kwamen dhr. Coen Snijders en mevr. Trix Daams de gelederen versterken. Ook hadden we al snel ondersteuning voor logopedie waar mevr. Anette Claerhout, dhr. Sjef Voets voor handvaardigheid en specialistische remedial ondersteuning op sociaal emotionele vlak en mevr. Annemiek van Brunschot als maatschappelijk werkster hun intrede deden. Later kwamen ook nog dhr. Peter de Wit. Zo bleef het docentencorps uitbreiden. Ook heeft dhr. Gerard van Maasakkers nog enkele jaren de muziekles verzorgd wat later door dhr. Johan Kuijpers is verzorgd. We waren op de bovenverdieping van een basisschool in Woensel gestart maar gaandeweg hadden we al het hele schoolgebouw in gebruik. Wat later zelfs werd uitgebreid met de andere aangrenzende basisschool en gymzaal. 

Met de eindexamenklassen hadden we ook hun laatste schooldag en onze eindexamen uitstapjes naar het buitenland zoals naar Berlijn en Londen. Een bezoek aan een musical zat ook standaard in het pakket waarbij we meerdere malen naar de fantastische ‘Starlight Express’ zijn geweest. Het sloeg ook heel goed aan bij de leerlingen. De musical speelde zich volledig op rollerskates af. Natuurlijk moesten we in de avonduren wel de boel goed in de gaten houden. Zo gebeurde het ook dat dhr. Sjef Voets en ik voor de lift deur lagen in het Londen Parkhotel om te voorkomen dat de leerlingen van laag wisselden en de jongens de meisjes op gingen zoeken. Wat niet volledig is gelukt hoorde we later. De jongens klauterden via het balkon naar de meisjes.

Gaandeweg vervielen een aantal vrijheden en werden we steeds meer een reguliere school maar altijd met extra aandacht voor de leerling en daarbij de persoonlijke aandacht en ondersteuning. Die stopte niet op het moment dat de leerlingen de school verlieten want onze docenten zorgden voor nazorg op de vervolgscholen. Ik heb hier een mooie tijd gekend. Ik ben in 2001 overgestapt naar een reguliere voortgezet onderwijs school bij mij in de buurt. Ik zag toen pas duidelijk wat voor een prachtige school het Antoon Schellenscollege was.